Patronka

Patronka VII LO – WANDA SZUMAN

Była niską, drobną ciepłą, fascynującą i skromną osobą.

Miała poczucie humoru i talent muzyczny. Należała do eleganckich kobiet.

Bardzo lubiła kwiaty, zauważała ich piękno. Zauważała człowieka…

WANDA SZUMAN

Wanda Szuman, córka Leona Szumana – znanego lekarza i działacza społecznego, urodziła się 3 kwietnia 1890 roku w Toruniu. Po ukończeniu szkół średnich w Krakowie i Lwowie, poświęciła się pracy pedagogicznej oraz działalności charytatywnej. Swoim szlachetnym pasjom była wierna przez całe życie.

Jako młoda kobieta, jeszcze w okresie zaborów, prowadziła tajne nauczanie dla dzieci robotniczych, a w czasie I wojny światowej zajmowała się opieką nad grupami sierot przywożonych z miejsc, w których toczyły się działania wojenne. Zdobyte w ten sposób doświadczenie zaowocowało powołaniem do życia towarzystwa zajmującego się opieką nad osieroconymi dziećmi – w maju 1918 roku, w Toruniu, dzięki staraniom Wandy Szuman i Henryka Szumana, swoją działalność rozpoczęło Pomorskie Towarzystwo Opieki nad Dziećmi. To właśnie ta organizacja ufundowała pierwsze w Polsce letnie kolonie, czym zafascynowała związanego z Toruniem malarza – Juliana Fałata, który postanowił przekazać swój dom na rzecz towarzystwa.

Wanda Szuman nie poprzestawała na organizowaniu doraźnej pomocy dla potrzebujących. Zależało jej na stworzeniu profesjonalnych podstaw opieki nad dziećmi. Po ukończeniu studiów pedagogicznych w Warszawie, od 1933 roku do wybuchu II wojny światowej kierowała Katolickim Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli w Poznaniu. Po wojnie wróciła do Torunia. Wtedy przekazała miastu rodzinny dom, w którym utworzono Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli – w budynku tym obecnie znajduje się Ośrodek Kształcenia Ustawicznego. Do przejścia na emeryturę pracowała jako psycholog w Pogotowiu Opiekuńczym.

Wanda Szuman uznawana jest za pionierkę polskiej pedagogiki specjalnej. Jako prekursorka zajęła się działalnością związaną z rehabilitacją osób pozbawionych wzroku – stworzyła pierwszą w Polsce Poradnię dla Rodziców Dzieci Niewidomych. Prowadziła też badania nad plastycznymi możliwościami niewidomych dzieci. Z myślą o nich napisała książkę „Wychowanie niewidomego dziecka”. Jest autorką cyklu „Zabawy osób dorosłych z najmłodszymi dziećmi”. Znane są też „Rysowane wierszyki” oraz ” Zabawy z najmłodszymi dziećmi”. Docierała do osób z trwałym kalectwem narządów ruchu oraz upośledzonych. Pobudzała ich do własnej twórczości artystycznej. Dzięki pomocy rzeźbiarza Andrzeja Wojciechowskiego przygotowywała wystawy swoich podopiecznych w Bibliotece Głównej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wskutek poczynionych przez nią starań kilkoro polskich artystów zostało przyjętych do Międzynarodowego Stowarzyszenia Artystów Malujących Ustami lub Nogami w Vaduz. Już jako osiemdziesięciolatka została współtwórczynią cotygodniowych spotkań z osobami upośledzonymi, których celem była rehabilitacja poprzez arteterapię, czyli rozwijanie umiejętności artystycznych.

Wanda Szuman, za swoją działalność i poświęcenie w niesieniu pomocy potrzebującym, została odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, papieskim medalem „Pro Ecclesiae et Pontifice” i Orderem Uśmiechu. 13 lutego 1992 r. Rada Miasta Torunia podjęła uchwałę o nadaniu Wandzie Szuman tytułu „Honorowego Obywatela Miasta Torunia”.

Wanda Szuman zmarła 1 grudnia 1994 roku w wieku 104 lat.